Horsetail, ο Καταρράκτης της φωτιάς

Ο καταρράκτης Horsetail ή αλλιώς «Καταρράκτης της φωτιάς» είναι ένα από τα πιο σπάνια και εντυπωσιακά φαινόμενα του πλανήτη μας κυρίως λόγω της ψευδαίσθησης που δημιουργεί. Βρίσκεται στο Yosemite National Park στην Καλιφόρνια και στην πραγματικότητα είναι ένας εποχιακός καταρράκτης που ρέει το χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης.Όταν ο καταρράκτης πέφτει το Φεβρουάριο και αν οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές τότε ο ήλιος που δύει φωτίζει με τέτοιον τρόπο τον καταρράκτη ώστε δημιουργεί ένα μοναδικό φαινόμενο κάνοντας τον καταρράκτη να φαίνεται σαν λάβα.Ο ήλιος που δύει δημιουργεί μια αντανάκλαση στο νερό και κάνει το χρώμα του νερού να φαίνεται κόκκινο και πορτοκαλί νομίζοντας κανείς ότι ρέει φωτιά. Tο φαινόμενο αυτό χαρακτηρίζεται συχνά και ως «Firefall». Όταν τελικά ο ήλιος δύσει το νερό αποκτά και πάλι το κανονικό του χρώμα και φαίνεται σαν κανονικός καταρράκτης.Ο καταρράκτης πέφτει σε δύο ρεύματα με το ανατολικό να είναι μεγαλύτερο από το δυτικό. Τα νερά στη συνέχεια συγκεντρώνονται μαζί και πέφτουν για ακόμα 150 μέτρα έτσι ώστε το συνολικό ύψος αυτών των καταρρακτών να είναι 620 περίπου μέτρα.Δεκάδες φωτογράφοι φτάνουν στο σημείο κυρίως τις εβδομάδες του Φεβρουαρίου οπότε και σημειώνεται το φαινόμενο για να απαθανατίσουν τις σπάνιες εικόνες και να τραβήξουν εντυπωσιακές φωτογραφίες. Ο καταρράκτης φαίνεται καλύτερα και μπορεί να φωτογραφηθεί από ένα ξέφωτο στον βόρειο δρόμο που οδηγεί στο Yosemite Valley και εκεί συγκεντρώνονται πολλοί επισκέπτες και φωτογράφοι που θέλουν να το θαυμάσουν. Πολλοί μάλιστα φτάνουν πολύ νωρίτερα τον Φεβρουάριο γιατί το χρώμα εξαρτάται και από την ποσότητα του νερού που έχει ο καταρράκτης.Φυσικά, οι πιο μοναδικές και εντυπωσιακές εικόνες συχνά προέρχονται από φωτογράφους θέλουν να τον εξερευνήσουν και απαθανατίσουν από διαφορετικές γωνίες και θέσεις που αιχμαλωτίζουν καλύτερα το φως κατά την πτώση του νερού.Σύμφωνα με τον τοπικό επαγγελματία φωτογράφο, Nancy Robbins, υπάρχουν πολλά μέρη που είναι ιδανικά για φωτογραφίες. «Απλά ψάξτε να βρείτε χώρους όπου οι πτώσεις θα φωτίζονται από τον ήλιο που δύει περισσότερο, όπως σε σημεία κατά μήκος του ποταμού» λέει ο ίδιος.