Menu

Rachophorus suffry
Στην καρδιά της Ασίας, εκεί όπου η Ινδο- Μαλαισιανή πεδιάδα ενώνεται με την υπερυψωμένη περιοχή της Παλαιαρκτικής, ζει και αναπνέει ο σύγχρονος βιολογικός παράδεισος των Ανατολικών Ιμαλαίων . Από το 1998 έως το 2008, ανακαλύφθηκαν 353 νέα είδη φυτών και ζώων, 35 δηλαδή είδη ανά έτος. Τη μοναδικότητα αυτών των ανακαλύψεων αλλά και την άμεση απειλή που αντιμετωπίζουν λόγω της κλιματικής αλλαγής τα σπάνια είδη θέλησε να κοινοποιήσει η παγκόσμια περιβαλλοντική οργάνωση WWF, δημοσιεύοντας την επίσημη έκθεση « The Eastern Himalayas: Where Worlds Collide»*.Οι περιοχές οι οποίες εξερευνήθηκαν από τα μετακινούμενα επιστημονικά συνεργεία εκτείνονται από την Μπουτάν και τη βορειοδυτική Ινδία μέχρι βόρεια της Μιανμάρ, το Νεπάλ και το νότιο τμήμα του Θιβέτ. Παραδοσιακά, αυτές οι περιοχές δεν θεωρούνται και από τις πιο πρόσφορες για επιστημονικές εξερευνήσεις λόγω της ανώμαλης και τραχιάς μορφολογίας του εδάφους τους. Αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος που η σπάνια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής βρισκόταν για χρόνια στο σκοτάδι.Στα νέα είδη που ανακαλύφθηκαν περιλαμβάνονται 242 είδη φυτών, 16 αμφιβίων, 14 ψαριών, 2 πουλιών, 2 θηλαστικών και τουλάχιστον 61 είδη ασπόνδυλων. Ανάμεσα σε αυτές τις ανακαλύψεις, δύο είναι τα είδη που προκάλεσαν παγκόσμιο και μαζικό ενδιαφέρον: Πρόκειται για ένα «νέο» και ένα… «παλιό».
http://assets.panda.org/downloads/new_species_discoveries__eastern_himalayas_where_worlds_collide.pdf

Το πρώτο είναι ο βάτραχος των δέντρων Rachophorus suffry, που πήρε την ονομασία του από την περιοχή Σάφρι της Ασσάμ. Πρόκειται για ένα αμφίβιο με χαρακτηριστικό, ανοιχτό πράσινο χρώμα και μακριά κόκκινα πόδια που του επιτρέπουν σχεδόν να πηδάει στον αέρα, δίνοντας την αίσθηση ότι ίπταται. To προσωνύμιό του; «Ιπτάμενος βάτραχος»!

Το δεύτερο είναι ένα είδος απολιθωμένου γκέκο και χαρακτηρίζεται ως «παλιό», επειδή φέρει μια… μικρή προϊστορία 100 εκατομμυρίων χρόνων στις πλάτες του! Βρέθηκε σε ένα ορυχείο στη βόρεια Μιανμάρ και αποτελεί το παλαιότερο είδος απολιθωμένου γκέκο που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα.

Όμως, παρόλο τον ενθουσιασμό που επικρατεί στους επιστημονικούς κύκλους για αυτόν τον θησαυρό βιοποικιλότητας, τη χαρά επισκιάζει ο υπαρκτός κίνδυνος εξαφάνισης των σπανίων ειδών, με σημαντικότερο αίτιο την παγκόσμια κλιματική αλλαγή. Η περιοχή των Ανατολικών Ιμαλαίων, άλλωστε, γνωρίζει από τα μέσα του αιώνα ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της, υπερεκμετάλλευση των πρώτων υλών της -με απώτερο αποτέλεσμα την καταστροφή των δασών- και παράνομη θήρα.

Το ότι 163 από τα είδη που ζούνε στην περιοχή θεωρούνται σήμερα υπό εξαφάνιση, συν το γεγονός της ανακάλυψης εκατοντάδων νέων ειδών , αποτέλεσαν τον καταλύτη που αναζωπύρωσε το παγκόσμιο επιστημονικό και μη ενδιαφέρον για τα 200 περίπου οικοσυστήματα της περιοχής, με μπροστάρη την περιβαλλοντική οργάνωση WWF ,η οποία έλαβε την υποστήριξη και τις ευχαριστίες των τοπικών κυβερνήσεων.

Δημοσίευση σχολίου

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΦΟΡΤΩΣΗ

 
Top