KΡΗΤΙΚΟΣ ΛΑΓΩΝΙΚΟΣ (ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ)

(ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ)

(Κρητική Λαγωνίκα, Λαγωνικό της Κρήτης)
Cretan Hound, Hound of Crete

IΣΤΟΡΙΚΑ (& προϊστορικά) ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Πρωτόγονη λαγωνική φυλή, η ύπαρξή της στην Κρήτη είναι τεκμηριωμένη σε γραπτά και καλλιτεχνικά ευρήματα που χρονολογούνται εδώ και περισσότερα από 3500 χρόνια τουλάχιστον. Αγαπήθηκε & καλλιεργήθηκε με επιμέλεια από τον Μινωικό πολιτισμό και συνδέθηκε όχι μόνο με αυτόν, αλλά και με προϊστορικές παραδόσεις για τον ερχομό της «Μεγάλης Θεάς» που έφερε στη μεγαλόνησο όλα τα αγαθά. Μεταλλικό διάτρητο προϊστορικό εύρημα που εκτίθεται στο περίφημο για τις αρχαιότατες συλλογές του Μουσείο του Ηρακλείου και προέρχεται από τα Μάλλια, απεικονίζει αδιαμφισβήτητο Κρητικό Λαγωνικό που στέκεται στην πλώρη του πλοίου της θεάς. Η «Μεγάλη Θεά» ίσως είναι μια ακόμη μυθολογική εκδοχή της Ευρώπης, την οποία ο Δίας έφερε στην Κρήτη και έκανε μητέρα των τριών βασιλέων, Μίνωα, Γλαύκου & Ραδάμανθυ. Η Κρητική λαγωνίκα συνοδεύει τον Κρητικό λαό από τις εποχές των μύθων λοιπόν (ή, καλύτερα, της Μυθιστορίας) και αφότου ως θαλασσοκράτορες όργωναν τα κύματα της Μεσογείου με τα περήφανα ποντοπόρα τους πλοία και με κάποιο Κρητικό Λαγωνικό στην πλώρη πιθανότατα, διάβαιναν τις Ηράκλειες στήλες για την Ατλαντίδα και άπλωναν πανιά για την ήπειρο πέρα από τον Ατλαντικό. H αρχαιολογική σκαπάνη, ακόμη, και στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Κρήτη, τη Θήρα, την Τροία και τις Μυκήνες, μόλις την κορυφή του παγόβουνου έχει αγγίξει. Οι κρητικοί σφραγιδόλιθοι λένε την δική τους ιστορία για το λαγωνικό της μεγαλονήσου, την τετράποδη τροφό των θεών. O αείμνηστος καθηγητής Μαρινάτος, που απεκάλυψε το φέγγος των ευρημάτων της Σαντορίνης, παρέδωσε στην σύγχρονη ανθρωπότητα ένα Μινωικό τετράποδο θησαυρό, τον σκύλο της Κρήτης. Τον ύμνησε και ο ίδιος όπως τον ύμνησαν και οι αρχαίοι, για την εξοχότητα των αρετών και την ισχύ του γονιδιακού του πλούτου, που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μετέδιδε τα χαρακτηριστικά και την συμπεριφορά του (τις αρετές του στο κυνήγι και την ομορφιά του) σε όλους τους απογόνους του, ακόμα και όταν ζευγάρωνε με άλλες φυλές, όπως μας λένε οι ιστορικοί συγγραφείς της αρχαιότητας. Ο Μινωικός πολιτισμός, στην ακμή του, κυριαρχούσε στο Αιγαίο (Κυκλάδες, Μυκήνες, Αττική-υποτελείς Αθήναι) και στη Μεσόγειο, φθάνοντας μέχρι την Ιβηρική, τα βρεττανικά νησιά και εκείθεν, όπως φαίνεται από τόσες τοπικές ποικιλλίες επιγόνων. Και μαζί του, κυριαρχούσε σ΄ όλο τον τότε γνωστό κόσμο, και ο Λαγωνικός της Κρήτης.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Όπως όλοι οι αυθεντικοί και αρχέγονοι θηρευτικοί τύποι σκύλων που προηγήθηκαν της ειδίκευσης που καλλιέργησε ο άνθρωπος, ο Κρητικός χρησιμοποιεί και την όσφρηση και την όραση στο κυνήγι, ανιχνεύοντας, καταδιώκοντας και ιχνηλατώντας το θήραμά του-που είναι το δυσκολότερο όλων στη σύλληψη: o λαγός. Τα καλύτερα και πιστότερα στον τύπο δείγματα είναι αυτά που πιάνουν κιόλα το λαγό, όπως έκαναν την εποχή που άνθρωπος δεν είχε την (εκφυλιστική για το κυνηγόσκυλο) ευκολία του πυροβόλου όπλου και απλώς συνεπικουρούσε στο κυνήγι με τόξα και βέλη, ακόντια και δίχτυα σύλληψης, σε συνδυασμό με ενέδρες (παγάνες) και ποδοβολητά που έριχναν το θήραμα πάνω στους θηρευτές (όπως γίνεται ακόμα σήμερα με τους «beaters» του εδάφους και των θάμνων στο παραδοσιακό κυνήγι στην Αγγλία). Και τότε και τώρα και πάντα ο άριστος σκύλος, ο απώτατος εκτροφικός στόχος, το αντικείμενο θαυμασμού, ο απόλυτος σκύλος κυνηγίου, είναι ο συλληπτικός θηρευτής, το λαγωνικό που πιάνει «λαγούς στον αέρα» και οι πρώτοι διδάξαντες δεν είναι άλλοι από τους αρχαιοελληνικούς λαγωνικούς. Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση είχαν οι Κρήσσαι, που ακόμα έχουν ένα μοναδικό, αρχέγονο τρόπο να απομυζούν το εναέριο ή εδαφιαίο ίχνος, ακόμα και με το να το «γεύονται» από τις πέτρες και τα βότσαλα. Όλες οι αισθήσεις του θηρευτή σκύλου σε εγρήγορση, χωρίς να εξασθενεί καμμιά, όταν νιώσει την παρουσία του λαγού στρίβει την ουρά με ένταση και οι μυώνες του συσφίγγονται αντανακλαστικά, κλάσματα δευτερολέπτου πριν παραδοθεί ολόκορμα και ολόψυχα (όσοι πιστεύουν ότι οι σκύλοι δεν έχουν ψυχή μάλλον δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους σκύλο) στην αμείλικτη καταδιώξη, εκεί, στο ανελέητο έδαφος της Κρήτης, στα ρουμάνια, τα λαγκάδια, τα γκρέμια, τα φαράγγια, τις χαράδρες, τα οροπέδια που σμίλεψαν αυτό το ασύγκριτο πλάσμα, πιθανότατα το αρχαιότερο καθαρόαιμο της Ευρώπης. Η ήπειρός μας πήρε το όνομά της από το βασιλιά που τον θήλασε μια λαγωνίκα της Κρήτης! Εκεί, στην περήφανη και πανέμορφη, λεβεντογέννα πατρίδα του, το υπέροχο κυνηγόσκυλο κρύβεται από τα ζηλόφθονα βλέμματα αμέτρητους αιώνες, κυνηγώντας τη μοναδική πανίδα του νησιού , τα - σπάνια πια -«αγρίμια» (κρι-κρι), το λεβέντικο επίσης και «άπιαστο» λαγό, τη βίδρα, το ζαρκάδι, το λύγκα, την αλεπού. Πάνω απ' όλα βέβαια, το λαγό. Ήπιος στο σπίτι, ακατάβλητος και μαχητικός στο κυνήγι, αριστοκρατικός στους τρόπους, πρωτόγονος σε ένστικτα, ξεχωριστός σε συμπεριφορά, καθαρός, συνεσταλμένος «σαν κρητικό κοπέλλι», όμορφος και δαχτυλιδομεσάτος σαν τον πρίγκηπα των κρίνων της Κνωσσού, τρυφερός με τους δικούς του, προστατευτικός με τα του οίκου του, συγκρατημένος με τους ξένους, αμείλικτος με τα επιβλαβή, ακούραστος σύντροφος στα παιχνίδια των παιδιών, συνοδός των αλόγων, των κοπαδιών και των «καματερών», ανεκτικός ακόμη και με τις γάτες του δικού του σπιτικού, λιγομίλητος, σεμνός, ολιγαρκής, ο σκύλος της Κρήτης «έχει όλες τις αρετές ενός κρητικού παλληκαριού, χωρίς (ψευτο) παλικαρισμούς. Και όλες τις αρετές του ανθρώπου, χωρίς τις κακίες του» θα λέγαμε, παραφράζοντας τον Βύρωνα.

ΜΟΡΦΗ

Λυγερόκορμος, συνδυασμός λαγωνικού και ιχνηλάτη σε κατασκευή, ιδιαίτερα αλαφροπόδαρος και αλαφροπάτητος (τα πέλματά του μοιάζουν με του λαγού και όχι με της γάτας, για μεγαλύτερη ευστάθεια σε ανώμαλα εδάφη). Έχει λεπτή αλλά χαλύβδινη οσφύ και είναι χαλκέντερος σαν το μυθικό Τάλω, σμιλεμένος ιδανικά για ευελιξία και ταχύτητα πάνω σε δύσβατο έδαφος. Η κεφαλή είναι επιμήκης, σφηνοειδής και στεγνή, με λεπτό δέρμα, όρθια και πολύ ευκίνητα αυτιά που διπλώνουν προς τα πίσω στον καλπασμό. Το τρίχωμα είναι κοντό, σφιχτό και σε πολλά χρώματα. Η ουρά φτάνει τους ταρσούς και στο κάτω μέρος της έχει μακρύτερο τρίχωμα. Σε ηρεμία πέφτει προς τα κάτω χωρίς αγκυλώσεις και σπασίματα, σε εγρήγορση ανεβαίνει προς τα πάνω σε καμπύλη και κουλουριάζει όταν ο σκύλος είναι σε ένταση. Ο κορμός είναι μακρύτερος από το ύψος του σκύλου και ο θώρακας εκτείνεται πολύ προς τα πίσω, χωρίς να είναι ούτε πολύ βαθύς ούτε πολύ φαρδύς. Οι γωνιώσεις εμπρός-πίσω είναι αρμονικές μεταξύ τους και όχι υπερβολικές, ο σκελετός είναι ελαφρύς, ο σκύλος λεπτός, μυώδης και νευρώδης, με επιμήκεις μυώνες. Η οσφύς είναι ελαφρά καμπυλωτή, κοντή, στεγνή αλλά πανίσχυρη, η λεκάνη μακριά και σφιχτοδεμένη, με ισχυρή μυική ανάπτυξη. Το ύψος είναι 60 και πλέον εκατοστά για αρσενικά, 50 και πλέον για θηλυκά ζώα στο ακρώμιο. Βάρος: ανάλογο με το μέγεθος, 15-25 κιλά. Παχύσαρκα, λυμφατικά, αδέξια, βαριά δείγματα αποκλείονται. Χρώμα: λευκό, υπόλευκο, ανοιχτόξανθο, υπόξανθο, γκρίζο, μαύρο ή ραβδωτό, δίχρωμο ή μονόχρωμο.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Αφοσιωμένος, ευγενής, ήπιος αλλά αμείλικτος στο κυνήγι, ποτέ υπερβολικά διαχυτικός με αγνώστους, εκ φύσεως διερευνητικός, ανεκτικός, διακριτικός, οξύνους, με έντονη περιέργεια για το περιβάλλον. Γαυγίζει σπάνια αλλά θα ειδοποιήσει για ξένη προσέγγιση στο χώρο του. Συμβιώνει με τους άλλους σκύλους του σπιτιού αλλά τα ξένα ζώα, ιδιαίτερα τα μικρόσωμα, μπορεί να προκαλέσουν το ένστικτο καταδίωξης του Κρητικού λαγωνικού, που είναι ισχυρότατο. Στο αγρόκτημα εξολοθρεύει αρουραίους και άλλα επιβλαβή, ενώ δεν είναι αδιάφορος για το φτερωτό θήραμα, αλλά αυτό το είδος κυνηγιού αμβλύνει την ακρίβεια και τις ικανότητές του. Η φύση του αναδεικνύεται μέσα από την πρόκληση της καταδίωξης ενός αντιπάλου με την ευστροφία, την ταχύτητα, την ευελιξία και την πονηριά του λαγού. Υγιής και εύρωστη, η κρητική λαγωνίκα είναι μια φυλή με υψηλό όριο ζωής, εύκολη στην φροντίδα και την συντήρησή της, αρκεί να έχει άφθονη φυσική άσκηση, ελευθερία καλπασμού και σεβασμό τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της - δηλαδή, τα κυνηγετικά ένστικτα, την ιδιαίτερη φυσιολογία και συμπεριφορά, τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά και την περηφάνια του αρχαίου λαγωνικού.

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΛΑΓΩΝΙΚΟΣ (Cretan Hound)
ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ (Breed Standard)
ΚΑΤΑΤΑΞΗ Ομάδα 5 (Σπιτζ & Πρωτόγονοι σκύλοι)
Τομέας 7 (Πρωτόγονοι Κυνηγετικοί Σκύλοι)

ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Ελληνική. Ιδιαίτερη πατρίδα του η μεγαλόνησος Κρήτη, όπου η φυλή υφίσταται αναλλοίωτη τουλάχιστον επί πέντε χιλιετίες. Ευρήματα που απεικονίζουν τον Κρητικό λαγωνικό σκύλο και αναφορές στις Κρήσσες κύνες χρονολογούνται ήδη από την προϊστορική περίοδο του Αιγαιακού πολιτισμού, την Κυκλαδική, Μινωική & Μυκηναϊκή τέχνη και τα Ομηρικά έπη.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ργα τέχνης που απεικονίζουν τον Κρητικό σκύλο δίωξης εμφανίζονται ήδη από τους προϊστορικούς οικισμούς της μεγαλονήσου που προηγήθηκαν του Μινωικού πολιτισμού (3200-1700 π.Χ). Μεταλλικό εύρημα που απεικονίζει το πλοίο της «Μεγάλης Θεάς» φέρει επί της πλώρης την χαρακτηριστική φιγούρα του Κρητικού λαγωνικού. (Μουσείο Ηρακλείου). Σφραγιδόλιθοι, κεραμικά & μεταλλικά σκεύη, διακοσμητικά αντικείμενα, γλυπτά και τοιχογραφίες αλλεπάλληλων ιστορικών περιόδων παραδίδουν απαράλλακτη την μορφή του Κρητικού λαγωνικού έκτοτε και ανά τους αιώνες. Ιδιαίτερης σημασίας είναι η μινωικής τεχνοτροπίας νωπογραφία της Θήρας, που απεικονίζει τον αυθεντικό τύπο της φυλής. Ο διακεκριμένος αρχαιολόγος καθηγητής Σ. Μαρινάτος αφιέρωσε εκτεταμένα πονήματα σε αυτό το ζωντανό μνημείο της Ελλάδος, πιστοποιώντας την αδιάσπαστη ιστορική του συνέχεια και την διατήρησή του στο νησί, με τα ίδια μορφολογικά και εργασιακά χαρακτηριστικά, έως τις μέρες μας.

ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Πρωτόγονος λαγωνικός σκύλος δίωξης, λυγερόκορμος, νευρώδης, αθλητικός, ταχύς. Ορθόωτος, λειότριχος, μακρυσκελής, με επιμήκη, σφηνοειδή κεφαλή και κυκλοτερή ουρά. Μυϊκή διάπλαση ισχυρή, ανεπτυγμένη κατά μήκος και λεπτόγραμμη. Εύστροφος, ευλύγιστος, εύρωστος, επιδέξιος, με αστραπιαίες αντιδράσεις και ταχύτατο καλπασμό, ο Κρητικός Λαγωνικός κυνηγά το λαγό (και το αγριοκούνελο) μόνος ή ζευγαρωτά χρησιμοποιώντας την όραση αλλά και την όσφρηση. Ανθεκτικός και αποτελεσματικός σε όλα τα εδάφη και ιδιαίτερα τα βραχώδη και δύσβατα όπου αναδεικνύονται οι ικανότητές του στην αναρρίχηση, ερευνά, ξεφωλιάζει και καταδιώκει το θήραμα με ορμητικότητα και εξαιρετική ευελιξία, ικανός ακόμη και να το συλλάβει. Δίνει «φωνή» (η οποία είναι ιδιάζουσα: λεπτή, θρηνώδης και μάλλον χαμηλής έντασης) κατά τον οπτικό εντοπισμό του θηράματος και στην καταδίωξη. Λιτοδίαιτος οργανισμός με ισχυρή κράση και ζωηρή ιδιοσυγκρασία, είναι ικανός για πολύωρη εργασία ακόμα και στις πιο απόκρημνες ορεινές περιοχές της πατρίδας του, όπου στο παρελθόν κυνηγούσε επίσης και το αγριοκάτσικο με επιτυχία.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ & ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ

Eναργής, ευφυής, ευγενής, στο κυνήγι ορμητικός, επίμονος, γενναίος και ακαταπόνητος («διάπονος»), στο σπίτι ήπιος, υπάκουος, καλότροπος, συντροφικός, εύχαρις. Με τους ξένους συγκρατημένος, με τους οικείους του τρυφερός, εκδηλωτικός και αφοσιωμένος, συμβιώνει ήρεμα με τα άλλα ζώα του σπιτιού και του αγροκτήματος («πάριππος»=συνοδός των ιππέων κατά την αρχαιότητα) και γενικά η συμπεριφορά του είναι ισορροπημένη και αξιόπιστη. Ωριμάζει αργά και είναι έντονα ενστικτώδης. Οι αισθήσεις του είναι ιδιαίτερα οξυμένες και έχει μεγάλη αντίληψη, ζωντάνια και οξυδέρκεια. Παρατηρητικός, προσεκτικός, περίεργος και ερευνητικός, εκπαιδεύεται εύκολα στις εντολές με οπτικά σήματα και στον έλεγχο εξ΄ αποστάσεως. Στην αρχαιότητα θεωρείτο άριστος στο κυνήγι της ελάφου, του αγριοχοίρου και αυτής της άρκτου. Η χρήση του σε φτερωτά θηράματα αντενδείκνυται τελείως: κάνει το σκύλο νωθρό και αδιάφορο γιατί είναι κάτω από τις ικανότητές του. Είναι πλασμένος για την καταδίωξη και μόνο μέσα από αυτήν αναδεικνύεται σωματικά και διανοητικά.

KEΦΑΛΗ

Επιμήκης, σφηνοειδής, καλοσμιλεμένη (ιδιαίτερα κάτω από τα μάτια), με κρανίο και ρύγχος κατά προτίμηση ισομήκη. Άξονες παράλληλοι ή ελαφρότατα αποκλίνοντες. Η οροφή του κρανίου είναι ελαφρότατα καμπύλη και πεπλατυσμένη, όπως και οι παρειές, που συγκλίνουν ευθεία προς τα εμπρός. Οι πλευρές του κρανίου είναι ελαφρώς καμπύλες. Κρανιομετωπική γωνία ομαλή, προοδευτική και αβαθής, οφρυιακά τόξα μετρίως ανεπτυγμένα, μετωπική αύλακα εμφανής μεταξύ των ματιών και προοδευτικά ελαττούμενη προς την οροφή του κρανίου, ινιακή απόφυση ελάχιστα εμφανής.

Ρύγχος

Σφηνοειδές, με ρινικό κάλαμο ευθύγραμμο, ομαλά συγκλίνον προς το ακρορρίνιο, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο, υγρό, ελαστικό και με ορθάνοικτα ρουθούνια. Προεξέχει από την γραμμή των χειλέων και είναι σκουρόχρωμο (μαύρο και στα καστανόχρωμα δείγματα, σκούρο καφέ).

Οφθαλμοί

Μετρίου μεγέθους, αμυγδαλωτού σχήματος, τοποθετημένοι έτσι ώστε να κοιτούν κατευθείαν εμπρός, ελαφρότατα λοξοί. Χρώμα οφθαλμών σκούρο, καλή χρωστική βλεφάρων.

Στοματική κοιλότης

Γνάθοι ισχυρές, άρτιες και κανονικές οδοντοστοιχίες που σχηματίζουν ψαλιδόσχημο δάγκωμα (το λαβιδόσχημο ανεκτό). Δόντια καλοανεπτυγμένα και υγιή. Το άνοιγμα του στόματος και των χειλιών είναι βαθύ. Χείλη λεπτά, σφιχτά, μαύρα (στα καστανόχρωμα δείγματα μπορεί να είναι καφέ) χωρίς χαλάρωση.

Αυτιά

Μέσου μεγέθους, τριγωνικά, όρθια, φαρδιά στη βάση, φύονται υψηλά και φέρονται ελαφρώς κωνικά προς τα εμπρός. Στις άκρες τους είναι μυτερά και μόλις ελαφρότατα στρογγυλεμένα. Το δέρμα στα πτερύγια είναι λεπτό, οι μύες πολύ ανεπτυγμένοι και ο χόνδρος ισχυρός. Τα αυτιά είναι πολύ ευκίνητα, ζωηρά και ευθυτενή. Ανάλογα με την περίσταση, ο σκύλος τα κινεί στρέφοντάς τα και προς τα πλάγια ή πίσω και τα διπλώνει εφαπτόμενα του λαιμού. Η κοπή των αυτιών απαγορεύεται.

ΛΑΙΜΟΣ

Στεγνός, μυώδης, με ελαφρό αυχενικό τόξο.

ΠΡΟΣΘΙΑ ΑΚΡΑ

Ωμοπλάτες μακριές, κεκλιμένες προς τα πίσω και μυώδεις χωρίς να είναι ογκώδεις. Τα ακρώμια προεξέχουν ελαφρά. Βραχίονες λίγο βραχύτεροι σε μήκος από τις ωμοπλάτες. Η γωνίωση που σχηματίζεται στην άρθρωση του ώμου είναι μέτρια. Σκέλη ίσια, νευρώδη, μακριά, με ελαφρά αλλά ισχυρά οστά ωοειδούς διατομής. Καρποί ισχυροί αλλά όχι διεσταλμένοι, μετακάρπια ελαστικά, επιμήκη, ελαφρώς κεκλιμένα. Πέλματα μεγάλα, ωοειδή, με δάκτυλα μακριά και ισχυρά, δυνατά γαμψά νύχια και σκληρούς, ανθεκτικούς πίλους.

ΣΩΜΑ

Κορμός μυώδης, μακρύς, στεγνός, ισχυρός αλλά όχι βαρύς. Το βάθος του δεν φθάνει μέχρι τους αγκώνες. Στέρνο μέτρια ευρύ, αρκετά βαθύ, στέρνο όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο προς τα εμπρός αλλά προς τα πίσω και κάτω. Θώρακας πολύ καλά εκτεταμένος προς τα πίσω, πλευρές τοξοειδείς και στην περιοχή του αγκώνα (πρόσθιο κατώτερο τμήμα) πεπλατυσμένες προς τα μέσα. Το βαθύτερο σημείο του στέρνου βρίσκεται πίσω από τα ακρώμια. Ράχη ισχυρή, νευρώδης, μυώδης, επιμήκης, ίσια, σχηματίζει ελαφριά καμπύλη πάνω από τη νεφρική χώρα. Οσφύς βραχεία, ισχυρή, μυώδης, στεγνή. Λεκάνη μακριά, κεκλιμένη, μυώδης. Τα άνω άκρα των λαγόνιων οστών διακρίνονται ελαφρά. Η κάτω γραμμή του σώματος είναι ανασυρμένη ψηλά προς την κοιλιακή χώρα, η οποία είναι στεγνή και μυώδης.

ΠΙΣΩ ΑΚΡΑ

Γωνιώσεις ανάλογες των εμπρόσθιων και όχι υπερβολικές. Μηροί μυώδεις και ανεπτυγμένοι κατά πλάτος αλλά όχι πολύ σε πάχος, πεπλατυσμένοι και ισχυροί, τα οστά τους σχηματίζουν με τη λεκάνη ένα ικανό μοχλικό σύστημα έδρασης των μυών. Η γωνίωση που σχηματίζεται στην άρθρωση του γόνατος με την κνήμη είναι, στην ιδανική περίπτωση, ίση με την γωνίωση που σχηματίζεται μεταξύ ωμοπλάτης και βραχίονα στην άρθρωση του ώμου εμπρός και οπωσδήποτε όχι υπερβολική. Κνήμη μακριά, μυώδης, νευρώδης, στεγνή στο κάτω τμήμα της και ισχυρή. Ταρσοί καλοδεμένοι, ισχυροί και παράλληλοι μεταξύ τους. Μετατάρσια στεγνά, αρκετά μακριά και απολύτως παράλληλα μεταξύ τους, χωρίς ψευδοδάκτυλα. Πέλματα όπως των πρόσθιων σκελών.

ΟΥΡΑ

Φύεται αρκετά χαμηλά και δεν φθάνει τα ακροτάρσια. Φαρδιά στη ρίζα, λεπταίνει προοδευτικά προς στη άκρη. Φέρεται προς τα επάνω σε καμπύλη, ημικύκλια ή τυλιγμένη δακτυλιοειδώς πάνω στα νώτα, αλλά χωρίς αγκύλωση (άγκιστρο) στην άκρη. Σε ανάπαυση χαλαρώνει προς τα κάτω χωρίς στρεβλώσεις ή σπασίματα. Έχει μακρύτερο τρίχωμα στο κάτω μέρος της. Ο Κρητικός λαγωνικός χρησιμοποιεί την ουρά του σαν όργανο ευστάθειας αλλά και έκφρασης. Άτομα άνουρα, βραχύουρα ή με κομμένη ουρά είναι εκτός τύπου και αποκλείονται.

ΚΙΝΗΣΗ

Ελαφρύς, άνετος, ταχύς και γεμάτος χάρη διασκελισμός με ομαλά βήματα, χωρίς διασταύρωση των σκελών. Από τον ελαστικό τροχασμό σε χαμηλή ταχύτητα ο σκύλος έχει την τάση να αλλάξει γρήγορα την κίνησή του σε καλπασμό.

ΜΑΝΔΥΑΣ

Δέρμα λεπτό, αρκετά σφιχτό, ανθεκτικό, χωρίς ρυτίδες και χαλάρωση, με καλή χρωστική των ορατών βλεννογόνων. Τρίχωμα λείο, σκληρό, απόλυτα ίσιο, πυκνό, πολύ κοντό και λεπτό στο κεφάλι, τα αυτιά και τα κάτω μέρη του σώματος, λίγο μακρύτερο στις παρυφές του λαιμού, τα νώτα και την ουρά.

ΧΡΩΜΑ

Επιθυμητοί χρωματισμοί: Α) Μονόχρωμο (λευκό, υπόλευκο, υπόξανθο, καστανόξανθο) με ή χωρίς αποχρώσεις. Επιτρεπτές οι κηλίδες λευκού στο στήθος, τα άκρα των ποδιών και την ουρά. Β) Δίχρωμο (ραβδωτό, καστανό-πύρινο ) Γ) τρίχρωμο (ραβδωτό ή καστανό-πύρινο με λευκά σημάδια). Αποδεκτοί χρωματισμοί: A) Mαύρο B) Ασπρόμαυρο, άσπρο-καστανό & μαύρο-πύρινο Γ) Μαύρο-πύρινο με λευκά σημάδια.

ΜΕΓΕΘΟΣ

Ύψος ακρωμίων 52-60 εκ. για αρσενικά δείγματα, 50-58 για θηλυκά. Βάρος 15-30 κιλά, πάντα ανάλογο με το μέγεθος και σε καλή φυσική κατάσταση.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ

Κάθε σαφής απόκλιση από τα παραπάνω επιθυμητά χαρακτηριστικά αποτελεί ελάττωμα, το οποίο επιφέρει υποβάθμιση ανάλογη με τον βαθμό της απόκλισης από το ιδεώδες και την σοβαρότητα του ελαττώματος. Σοβαρότερα ελαττώματα είναι όσα αφορούν την εργονομία, τη συμπεριφορά και την έκφραση της φυλετικής τυπικότητας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Τα αρσενικά ζώα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις πλήρως κατεβασμένους μέσα στο όσχεο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Kείμενο: Μαρία Γκινάλα
(τακτικό μέλος Ο.Φ.Ε.Ι)
F.C.I
K.O.